بی دلی در همه احوال خدا با او بود

او نمی دیدش و از دور خدایا میکرد

                             ***

تو گل سرخ منی

توگل یاسمنی

تو چنان شبنم پاک سحری

نه از ان پاکتری

تو بهاری  نه بهاران از توست

هربهار ازتو می گیرد وام

این همه زیبایی را. . .

چون خود همه عیبی

 چو کنی عیب کسان  فاش              

برغیر چه خندی

چو تو خود بدتر از آنی

             به نام خدا

ادمی هر چه طلب خیر کند خسته نمی شود اما چون بدی به او برسد بداندیش وناامید می گردد